bugün

türküz yia ayaklarında olup çay içmekten başka bir şey yapmayan ülkücülerin kürt ocak başkanına reis ayağı çekmesi durumudur. komiktir.
(bkz: olamaz türk e baş türküm demeyen)
çoluk çocuğun oynama şeklidir.

lisede başıma geldi. sonuç: çok affedersiniz birini serdim gerisi geldi alayının amına kodum. reislik öyle kolay olmuyor.

öncelikle ülkücü değilim fakat ülkücü bir babanın en büyük çocuğuyum eskiden ülkücü olmak bedel istiyormuş. neredeyse kurşun yarası almamış çatışmamış canını ortaya koymamış hiçbir eski ülkücüyle tanışmadım.

şimdikiler ise eline tespih alınca adam oluyor, ocağa gidince mafya kesiliyor tekrardan çok affedersiniz ama sikerler bu ayakları. ne reislik ağzı süt kokan ortam bebelerine kalır ne de ülkücülük mafya ideolojisidir.

ülkücülük hatta felsefi anlamda idealizme sonuna kadar katılmamakla beraber saygı duyarım, severim fakat bunlar olayın düşünce boyutunu bilmeden eyleme geçmek istiyorlar. kanları mı kaynıyor bilmiyorum ama yapabildikleri bir eylem de yok. şimdi gölgesinden korkan ocağa sığınmış. ülkü ocakları sosyal hizmetlere dönmüş. üzgünüm.
yağcılık gibi geliyor bana.