okul bitince okumakta olanlara sinir olmak

lisedeyken pek fark edilmiyor, mezun olduktan sonra batıyor herşey insanın gözüne.. geçen gün kafenin birinde bi liseli kız gördüm, forması üzerinde, suratında adeta makyajdan bir kalıp, gözler siyah kalem ve rimelle keş gibi boyanmış, elinde sönmeyen bir sigara,çalan müzik eşliğinde saçma sapan hareketlrle dans eden bi kız. hayır bende öyle uzun zaman önce mezun olmuş değilim, o yüzden insan şaşırıyor kısa zamanda bu nasıl bir değişim diye..

Genellikle kişinin o zamanlardan geçtiğini unutup; "şu liseli eziklere de uyuz oluyorum" cümlesiyle başlayan eylemidir.

daha kötüsü için
(bkz: okul bitmeden okumakta olanlara sinir olmak)

genelde yıllar sonra, bir lisenin önünden geçerken hissedilendir. okul bittikten kısa müddet sonra insan, ' nihayet büyüyeceğim ' diye düşünerek rahatlar, umutlanır ancak yıllar geçtikçe lise hatıraları aklına gelir ve hüzünlenir. bir lisenin önünde adımlarken üniformalı öğrencileri görünce de buruk buruk gülümser.

okulun bittiği ertesi gün hissedilmeye başlanan duygudur. iş yerinden msn de konuşabildiğin okuyan arkadaşlara karşı istemsiz bir fesatlanma duyulur. bağıra bağıra yere oturup ağlama isteği doğurur, yapamazsın iş yerindesin ve okulda ki gibi hoyrat davranamazsın, sınıftan 1 saatliğine değil, işte süresiz atılırsın. ay allahım lanet gibi iştedir.

hava civadır. iş dünyasından korkan, ya da kendine uğraş arayanlar için güzel olabilir.