bugün

günlük internet gezintimi yaparken arkadaşımın facebook'tan bir yazı okumasıyla irkildim;

"nihat doğan ülkeyi bize emanet etti biz eurovisionu(bunu yazması ne zormuş) kazanamadık.

çiğ köfte gibi hem acı hem de gerçek olan bu durum

yüzüme, ayazda kalarak hassaslaşmış tenime hunharca vuran bir kırbaç gibi şakladı.

üzüldüm,

o orda iguanalarla yaşam savaşı versin biz bi' yarışmayı kazanmayalım,

sakın bana "ama herkes komşusuna veriyo" demeyin.zira aklımda başka şeyler çağrıştırıyor.

tartışmaya odaklanmaıyorum.

nihat üzgünüz kazanmak istedik

kazanamadık.

zafer şarkıları söylemek isterdik söyleyemedik

"batsın bu dünya dedik"

"komşusa oy verip bize vermeyene yazıklar olsun" dedik.

şimdilik bu kadar,

yüzüm kızarmış bir şekilde sana bunları yazarken.

yaşadığım tarifsiz acıyı anlatamamanın muvaffakiyetsizliği içersindeyim.