nice anlaşması

Markaların Tescili Amaçları için Eşyaların ve Hizmetlerin Uluslar arası Sınıflandırılması Hakkında Nice Anlaşması 1957 yılında Stockholmde, 1977 ve 1979 yıllarında Cenevrede değiştirilmiştir.
Nice Anlaşması, marka tescilinde kolaylık ve uyum sağlayan bir anlaşmadır. Bu anlaşma hükümlerine göre, eşyalar 34 sınıfa ve hizmetler 11 sınıfa ayrılmıştır. Marka başvuruları bu sınıflar esas alınarak gerçekleştirilmektedir. Sınıflandırma sisteminin yararı, iki ayrı başvuruda birbirine benzer markaların tescili talep edildiği zaman, talep edilen eşyaların yada hizmetlerin sınıfları aynı yada benzer ise, ikinci başvurunun ret edilmesi, yani sicilde ve toplumda kargaşaya neden olacak, benzer marka tescilinin önlenebilmesidir. Nice Anlaşması Türkiyede, 13.8.1995 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak 1.1.1996 tarihinden itibaren yürürlüğe girmiştir.
Nice Anlaşması, her ülkeyi kendisine uygun hukuki çerçevede bu anlaşmayı uygulamakta serbest bırakmıştır. Özellikle halen tescil edilmiş markaları sınıflandırma hususunda ve hizmet markalarını uygulamaya koyma konusunda ülkeleri zorlamamaktadır.
Nice Sınıflandırması hem başvuru sahipleri, hem de tescil işlerini yürüten ofislere çok sayıda avantaj sağlamaktadır. Değişiklik ülkelerde marka koruması isteyen başvuru sahipleri için kolaylık sağlamakta ve zaman kaybını önlemektedir. Bu sınıflandırmayı kullanın bir ülkedeki başvurunun, sınıflandırılmış ve ofisçe doğrulanmış aynı marka için, başka ülkelerde yapılan başvurular açısından sınıflandırılması ve kontrolü kolaylaşmaktadır.
Nice Sınıflandırması, araştırma yapan ulusal ofisler ile kuruluşlar için de araştırmayı kolaylaştırmaktadırlar. Bu uluslar arası sınıflandırma, dünya üzerinde geçerli tek sistem olarak kullanıldığında, temel araştırma yapılması, arşivlenmesi ve denetlenmesi mümkün olacaktır.
Nice Sınıflandırması halen birkaç lisanla eşya ve hizmetleri sınıflandırdığı için, başvuru sahibi için kendi lisanı dışındaki bir lisanla bu eşya ve hizmetleri sınıflandırma yaparak, iş yükünü azaltmaktadır.
Nice Sınıflandırmasının getirdiği diğer bir avantaj ise, periyodik olarak bu sınıflandırmanın güncelleştirilmesi ve modernize edilmesidir. Bu hizmetler Anlaşmaya üye ülkelerin temsilcilerinden oluşan Uzmanlar Komitesince yapılmaktadır