bugün

Hepimiz biliyoruz ki, hayat sürekli akan bir ırmak gibidir. ne giden zaman geri gelir, ne de geleceğe zamanından önce varabiliriz. Yaşam süreci diye adlandırlan, bizlere biçilen süreç içersinde vaktimizi doldurup; terki diyar ederiz.

Gözlerimizi dünyaya ilk açtığımızda "ne oluyor ulan, nere geldim ben?" gibi bir hisse kapılırız ve harbi sağlam yaşarız olayın şokunu. taa ki hemşire midir ebe midir her kimse, kıçımıza iki tokat patlatana kadar.

ilk göz açtığımız günden itibaren çoğu olayı anlayamadan son bulur yaşam. kimileri daha fazla anlarlar belki veya anladıklarını zannederler ama anlaşılamayan şeyler muhakkak vardır.

işte bu süreç içersinde sürekli hissedilen duyguların fon müziğidir: " ne oluyor ulan senfonisi"

Yeni karşılaştığınız bir olayda veya anlayamadığınız bir olayda hemen susun ve bu mükemmel senfoniyi dinleyin. içinizdeki senfoniye kulak verin.

(bkz: içimde bir orkestra var)