bugün

az önce iğneyi elalemen batırdık, müsadenizle çuvaldızı da kendime saplamak isterim.

bu sosyal medya kullanmama eğilimi değişik bi vaka, incelenmesi gerek, özellikle bu çağda. neden belli bir kısım insan kendini buralardan uzak tutmakta, bu hayatın bazı nimetlerinden geri kalmakta ısrarcı olmakta?

kendim dahil çevremden de gözlemlediğim kadarıyla temel sebebi; kibir ve mükemmeliyetçilik. kibir ama gizli kibir. böyle pasif agresif gibi olanından, var mı yok mu ilk başta anlayamıyorsun ancak dikkatli bakınca orada kabbak gibi duran kibir dağıyla göz göze geliyorsun.

şöyle bi kibir o;ben bütün varlığımı böyle bir mecraya armağan edeceğim, en özel anlarım, tüm düşüncelerim, duygularım, anlarım, görüntülerim, yüzüm gözüm götüm.. hepsini feda edeceğim ama beni sadece maximum 400 kişi falan takip edecek, öyle mi? sikerler. 100 bin kişiden aşağısı siksen tatmin etmez.

haliyle bu mecralardan uzak kalarak; kalmadığın senaryoda yaşayacağın fay hatlarından uzak tutmuş oluyorsun kendini.

kendi adıma profesyonel meslek olarak fenomenlik yapan arkadaşlar dışında sosyal medya kullananları anlayamıyorum. burada onları suçluyor değilim, sadece anlayamıyorum. benim sosyopatlığımda arayabiliriz buradaki kusuru belki. alınırsam adam değilim.
iran'lı yönetmen amın feryadi'ni dinledik. değişik bi adammışsın kardeşim.