muzik ambiyansina ekseninde sallanarak eslik etmek

Yıllardır hepimizin muzdarip olduğu bir konudur bu, çoğumuz gençlik ateşi'ndeki yaşar alptekin kıvraklığıyla gelmedik bu dünya'ya, ya da bruce lee'nin dünya'ya geri dönüp karate öğrettiği çocuğun muhterem arkadaşı zenci lastik oğlan figürlerini sergileyemedim. Bırakın bu bizim ayıbımız olsun..

Ama yıllardır bize akdeniz'in, Ege'nin, istanbul'un en ciks mekanlarında harala gürele dans eden mekanları gösteren sözümona eksperlik muadili programlarında payı var bunda. ADam anadan babadan zengin, mekandan çıktığı yok itoğlu itin. Shantel başlıyor ona ayrı bir figür, dj frog başlıyor ona ayrı bir el hareketi -ki adları bile doğru yazdığımdan emin değilim- böyle her müziğe bir teknik bir vücut kıvrımı... Ben olamadım böyle, ayda yılda eşin dostun doğum günü olursa, kafa dağıtmaya iki tek atmaya gittik ancak.. Bırakın gittiğim mekandan hatun kaldırmayı tuvaletine adam gibi sçamadım arkadaş ben. O bile bambaşka bir kendine güven, modern insan duruşu gerektiriyor.

Zorlaya zorlaya, kolumuzdan tuta tuta götürdüler, ne yapalım. Are you ready'ler çıktı ilk bunlarla başladı fobim. ASlında odamda walkman'in kulaklığıyla o figürden bu figüre atlıyor, yılan misali kıvrıla kıvrıla coştukça coşuyordum ama toplu ortamlarda inme sarıyordu resmen vücudumu. Ancak yerimde sayıyorum, iyi oynayan birine alkış tutuyor, yaltakçılık yapıyorum ki bu tür aktivitelerdeki beceriksizliğim ortaya çıkmasın. Bende yerimden sallanıyorum, yazın favori parçası falan çıkarsa arkadaşlarla omuz omuza verip yerimizde zıplıyor, ellerimizi birbirimize savurarak şarkıya eşlik edebiliyoruz ancak. Lanet olsun, mezuniyet balosunu da böyle bok ettim işte zamanında. Heyhat...

edit imla: ilk cümle de "hepimizin" demişim ki sizlerinde, bu satırları okuyanlarında benim gibi medenic cesaret yoksunu olduğunu varsaymışım, tüm fırlamalardan süzme piçlerden iyi dans eden arkadaşlardan özür dilşiyorum sizi de bu kategoriye dahil ettiğim için.

(bkz: kendi ekseni etrafında şöyle bir dönmek)