mutlu bir güne uyanamayacak olmanın verdiği acı

fark etmek acı verir. değerlerini yargılarsın, hayatını sorgularsın. ama bilirsin bir ertesi gün daha sonraki gün ve daha sonraki günler.

bilirsin, bu senin ömrün. ve hep mutsuz olacaksın. korkma acı alışkanlığa döndükten sonra kaybedeceklerinin de bir önemi kalmıyor. tecrübe ile sabit...

umutsuzluk ve tükenmişliğin dışa vurumudur. öyle bir acıdır ki bu insanı gözünden yaş gelmeden yüreğinin derinliklerine doğru ağlatır. ve tam göğüs kafesinin ortasında bir şeylerin taşlaştığını hissettirir.