bugün

evet. çok anlamlı gelirdi eskiden şimdi daha kimse sallamıyor tabi.
saygının tavan yaptığı yıllardı. ölü evine tencere tencere yemekler getirirdi komşular. o evde yemek pişmesine asla izin verilmezdi. komşu diğer komşuları ağırlar hatta gece yarısı ölü evi insanlarını yalnız bırakmamak için sabaha kadar orda durup hizmet ederdi.

şimdi sorsan bana, yan komşumun adını bilmem.
televizyonun evin bir parçası ya da amir değil evin eğlenceliği olduğu, biri öldüğü zaman eğlenmenin ayıp olduğu zamanlardı.
komşuluk ilişkilerinin kıymetli olduğu, mahalle kültürünün yaşadığı yıllardır.
komşuluğun olduğu yıllar. dalgınlıkla açıldığında aile büyüklerinden biri konuşa konuşa kapatırdı.

-tamam anne yaa unuttum bir an.
henüz televizyonla asimile edilmediğimiz yıllardı.
Günümüzde, örneğin başbakanın annesi öldüğünde yayın yapılmıyor.Tv kapatmamıza gerek kalmıyor yani. Reyhanlı'da patlama olduğunda penguen filan yayınlıyorlar. Yine kapatmaya gerek kalmıyor.

Tanım: mazide kalmıs yıllardır.
Kimsede televizyonun olmadığı yıllardır.
çok ama çok eskiden anne babamın sus pus tv yi açma sakın haa demediği yıllardır. doğru okunulan biz yapmıyorduk.
çok şükürki köylerde hala kısmende olsa var olan güzel alışkanlık .
evet eskiden öyleymiyş, annem dedi ki eskiden bi komşunun yakını ölünce ayıp olmasın diye bizde kendi ailemizden birini öldürürdük.
ölümün önemli olduğu yıllardır. herkes ölünce ölüme de alışıyorsun.