bugün

Kizların önemsedikleri şeylerin, zeki, ciddi, okuyan, hakikati bilme heveslisi erkeklerce hiçbir önemi olmaması durumudur.

Kendimi övecek değilim. Ama aptalca geliyor bana da bazı şeyler.

Bir çocuk için oyuncağının çok fazla önemi olabilir mesela ama bizim için önemi yok.

Kizların da ugrasıları son derece faydasız gelmekte gözümüze.
Yatirımını aklına yapmak yerine nerdeyse butün mesaisini guzel gorünmek, begenilmek için harcayan birine akil fukarasi gozüyle bakmaktan alamıyor insan kendini.

Iyi bir Üniversiteden iyi bir bölümden mezun olup, şu meslege atildım diye gurur duyanlarin da öyle olması ic acıtıcı elbette. derinliksiz ve işinin pretisyenligi dişında tamamen niteliksiz bir insan olarak yaşayıp gitmeleri üzücü ve bunlar aldanmalarına hizmet niteliği taşıyor.

Böyle insanlarla oturup bir şey konuşmaktan tat alabilmek de zor. insanın sürekli Anlatacaklarını inceltmek zorunda kalması, sürekli karşindaki kişinin zekasına inmek zahmetini göstermesi insana yorucu gelebiliyor. Ve bunlar hicbir şekilde işlemiyor dinleyene.

Daha ağır olanıysa insanların başka zihinsel seviyelerde olmasından çok bu seviye farkını ortaya çikaran esas şeyin baska dunyalarda yaşıyor olmaktan kaynaklandığını anlamaktır.

Bu noktada iliskiyi mecburi görüp kisi kendinden odün mü vermeli yoksa yalnizliğina mi çekilmeli busbütün tartışılır.
Kizların pek hayra alamet olmamasındandır. Onlari da oyle kabul ediceğiz. Gerekirse biz egiteceğiz.

Karımızı, kızımızı. Şiddetle değil, severek.