Herkes en az bir kez geçirmiştir aklından “ulan çocukken ne mutluyduk bee. Keşke o zamanlara geri dönebilsem...” falan diye. Yok aslında öyle bişey. O zamanlar da en az şimdi kadar üzülüyorduk, sinirleniyorduk, hayal kırıklıkları yaşıyorduk. Sadece yaşımız arttıkça aynı sıkıntıların katsayısı da doğru orantılı bir şekilde arttı. Biz hep mutsuzduk arkadaşlar, olmaya da devam edeceğiz hiç kendimizi kandırmayalım.
bu da demek oluyor ki gün geçtikçe daha da batıyoruz. Allah sonumuzu hayır etsin.
küçükken sadece daha yamuktuk.
büyüdükçe maddi sikintilarin çocukluk sıkıntılarından çok daha fazla can yaktığını öğreniyoruz. olay bu.
Geçmişe dair anılarınızın üzerine beyniniz sünger çeker ve çoğunlukla iyi hatıraları geride bırakır. Eğer travmatik bir olay yaşamadıysanız, yaşınız ilerledikçe sanki önceki hayatınız daha güzelmiş gibi gelir.
Sebebi de beynin kötü şeyleri imha etme politikasıdır.

Yani o zaman da ortalık b*k gibiydi, şimdi de öyle. Ancak zihniniz onları arka plana attı.