bugün

Bu ben..

Okul çağımdan biraz öncesi. Anneannemlerdeyiz.
Tüm akrabalar toplanmış. Kozan sıcağı da pek sıcaktır, o zaman klima vb yok tabi bizimkilerde. Biz de haliyle Akşam balkonda oturuyoruz.

Tam tavanda iki kertenkele var, anlamsızca geziniyorlar.
Ve rahatsız olup korkan bir ben varım. Büyükler beni birkaç kez rahat olmam konusunda uyardı, ben de baktım ki gerçekten düşmüyorlar saldım ve takibi bıraktım.

Çaylar geldi, ben de içiyorum derken..
Adi kertenkelenin düşeceği tuttu. Peki o kadar büyük balkonda nereye?
Evet doğru tahmin, benim başıma..

Çocukluk travmamdır.