bugün

artık diksiyonu mu kötü denir, dili bu işe yatkın değil mi denir yoksa o atmosferi yaratamıyor mu denir bilmiyorum ama normalde herkesin okuduğu veya başkasından duyduğu güldürme potansiyeli yüksek fıkraların bok edilmesi eylemi.
bir bakıma zıçmaktır.
kabiliyet meselesi.
genelde askıda kalan durumdur...eee sözleri eşliğinde bitirilen bir fıkra sonrası tekrar fıkra anlatmama kararı alınır ama uzun süreli olmaz...
fıkra anlatmaya kabiliyeti olmayan kişinin yapacağı durumdur.
herkesin dik bakislarina razi olmayi gerektirir.
ortamda kısa süreli sessizliklere sebebiyet verecek kişinin gereksiz enerji sarfiyatıdır.
bazen de güzel başlayıp unutunca "mm şey" "aa" "ee" tarzında hatırlamaya çalışma efektiyle gelir.
(bkz: bak biliyorsan anlatmiyim)

Fıkra anlatabilme beceresinin bir yetenek işi olduğu kesindir. Tüm zamanların en komik fıkrası bile bir yeteneksizin elinde berbat bir hal alabilir.
(bkz: rezil olmak)
kimsenin gülmediğini fark edince dumur olunup aslında çok komikti cümlesini kurma gereksinimi duymak.
insanlar ikiye ayrılır fıkra anlatabilenler ve fıkra anlatamayanlar. fıkra anlatamayanlar da kendi içinde ikiye ayrılır fıkra anlatamadığını kabul edip susanlar ve şansını zorlayıp her daim rezil olanlar..bu şansını zorlayan kısım her ortamda bir fıkrasıyla ortamı gerer fıkradan soğutur karşı tarafı zorla güldürmek zorunda bırakır ki ne gerek var..

-aslında çok komik ben anlatamadım
+anlatmasaydın keşke
kimsenin gülmemesi halinde, ben anlattım benden çıktı gülmüyorsanız sizin sorununuz triplerine götürür anlatanı.
kimsenin gülmemesi halinde, zevksiz ve aptal durumuna düşmektir.

böyle anlatınca komik olmadı
tabi böyle anlatınca komik olmadı
ama şimdi anlatınca hiç komik olmadı
şimdi anlatınca komik olmadı tabii
(bkz: yiyemeyeceğin boka bulaşmayacaksın)
fıkraya sadece kişinin kendinin gülmesinden sonra kimsenin gülmediğini anlayıp ve dinleyenlerin bakışlarıyla yerin en alt katmanına girmek isteyen kişinin düştüğü durum.*