bugün

kibirlilikle aynı doğrultuda olan, insanın kendisi hakkında aşırı derecede olumlu düşünmesi durumu.
enaniyet sahibi olmak.
kendini dünya'nın merkezi yapıp, kendine dev aynasından başkalarına boy aynasından bakma durumu olup, kişiyi ileri safhaların da aşırı tatminsizlik kendine yetememe ve sonucun da yapayalnız bırakan davranış...
begenecek başka birşeyi olmayan insan
ukala olarak nitelendirilme ve çevresi tarafından pek sevilmeme hali,sadece kendini değil başkalarını da beğenip kendinden aşağı görmezse eğer bu kişi herkes tarafından sevilecektir.
kendini beğenmiş olarak tanımlanan insan aslında kendini beğenemeyen ve beğenilmeye ihtiyaç duyan insandır. fazlasıyla beğenilme ihtiyacı duyan insan, eksikliğinden memnun olmadığı için sürekli etrafındakilere aslında iyi olduğunu anltamaya ve göstermeye çalışır. kendini beğenen insansa, kendinden ne az ne de çok bahseder. ilgisi kendine yönelik değildir, yapmak istediği, görmek istediği şeylere konsantre olur. Her şeyi bilirim havasında değildir, çünkü herşeyin bilinmeyeceğini bilir. Şöyle iyiyim böyle harikayım diyen insan aslında onay beklemektedir ve beğenilme ihtiyacı içindedir. Bunun tersi de aynı tür insanda görülebilir. Yani aşırı mütevazı olan, kendinden hiç söz etmeyen insan da aslında başkalarından beğenilmek ve ilgi beklemektedir. Kendiyle barışık insan beğendiği, beğenmediği, fazla, eksik, güzel çirkin, yeterli, yetersiz tüm özelliklerini sahiplenebilen insandır. Aslında insan hiç bir konuda mükemmel olmak zorunda olmadığı gerçeğini benimser ise, kendinden memnun olur. böylece iyi özelliklerini dürüstçe söylediği zaman, "sen de amma kendini beğenmişsin" ya da "ne ukalasın" dendiği zaman üzerinde durmaz. "bu konuda beğeniyorum valla" der geçer. yetersizliğe açık olmak kadar rahatlatıcı bir özgürlük yoktur.
kuşkusuz şeytanın en sevdiği günah.
(bkz: şeytanın avukatı)
(bkz: kibir)
az ya da çok her insanda bulunan özellik. bir insan kendini beğenmezse çatlarmış derler.
(bkz: megalomani)
kedilerin hayat felsefesidir. ve sadece onlarda sevimli durur.
görsel