kendi kalemimimden sözler

Yalnış zamanda çıkmıştım senin karşına yapıcak tek bir şeyin dahi yoktu.. Ama sen öyle inatla sevmiştin öylesine istiyordun ki ben de karşı koyamadım, kapıldım bu umutsuz aşk rüzgarına sürekledim seni de beraberimde. Ama herşeye rağmen inatla mükemmeldi herşey. Tanrının bize acımasızlığıydı bu! Kahpe kader bizi de kurb...anı olarak seçmişti. Mutlu sonlarimiza inat, kötü son hazırlamıştı bize.Belki de kader o kadar da kahpe değildi. Kahpe olan doymak bilmeyen asi ruhlarımızdı. Ama, istemiştik bir kere tadını almıştık ne kahpe kader, ne acımasız tanrı nede asi ruhlarımız bize zincir vuramazdi. Öyle büyüktüki aşkımız her anımda hissedebiliyordum seni, benliğimdeydin sen! Ta en derinlerde, hiç çıkmayacak gibi saklanıyordun. Belki de saklanman en doğrusuydu. Iki asi ruh tek bir vücut olamazdı. Ayrı bedenler, farklı yaşamlar ironik bir hikaye. Son bulmalıydı bu saçmalık. Bitmeliydi, sönmeliydi bu ateş! Acımasız tanrı bizi mutlu görmeye dayanamıyordu. Bir şeyler yapmalıydı, sôndürmeliydi bu ateşi! Ama o kadar büyümüştüki bu ateş. Yetmemişti gücü! O bile korkuyordu artık.Ama her güzel hikaye her nasıl olursa olsun bir son bulmak zorundaydı. Iyi yada kötü bir şekilde bitecekti sönecekti bu ateş. Bir anda olamıyacaktı; zaman alicakti, göz yaslarımıza ihtiyacı vardı. Mutlu anılar acı verecekti bu geçen sürede.En derinden hissediyorduk artık. Acı çekiyorduk ama acımıyordu aslında. Hissettiğimiz yalnizligimizdi sadece.
Kahpe kader mutlu sonlarımıza inat, kötü bir son hazırlamıştı bize...
nacizane paylaşmak istedim efenim..

Bir sevgili aramıyorum ben ya da bir eş. Benim aradığım şey bir kadın değil. Bir ruh. Gördüğümde ruhumu tutuşturacak bir ruh. Damarlarımda dolaşan her damla kanın hissedebileceği bir ruh. Gözlerindeki yansımada kendi güler yüzümü görebileceğim bir ruh. Aşk için ölecek bir romatik değil benim istediğim. Başka türlü bir şey işte, tarif edemediği...

faber castell grip finepen.
vurmayın.