kendi isminden nefret edilen anlar

ismimi çok severim. bana en uygun isim belki de yeryüzünde. karakterimin şekillenmesinde ve romantik bir insan olmamda etkili olduğunu düşünürüm.hatta babamı da sık sık tebrik etmişliğim vardır bu ismi bana uygun gördü diye... ve ismimin hikayesi de kendimi her zaman özel hissetirir.
ama bugünlerde durum biraz farklı bi kaç ay önce taşındığım mahallede adaşım küçük bir kız var. bu mal çocuk çok mu yaramazdır, çok mu aptaldır bilinmez sürekli ailesi tarafından
- x, seni gerizekalı kardeşine neden bakmıyosun yola çıkmış!!!
-x, yukarı gel çabuk kafanı kırıcam senin, sana bisikletini çıkarma demedim mi!!!
-x annen çağırıyo çabuk eve gidecekmişsin.
-x, baban geldiğinde anlatcam bunların hepsini bir bir...
şeklinde çağırılıyor...
yıllardır gurur duyduğum ismim ya aptal bir çocuk yüzünden ya da onun psikopat ebeveynleri yüzünden sürekli mahallede avaz avaz türlü hakaretlerle yankılanıyor...
işte bu durum beni çıldırtıyor sevgili sözlük...

ehehe kolonya dedikleri zaman...
kolonya markası aynı zamanda.
hatta süt...

tık tık tık.. ali bey?
kim o ?
polis.

ismi begüm olan bir kişinin begüm begüm huu şarkısını duyduğu an.

-babanneyle aynı ismi taşımaktır bu anlardan en şiddetlisi.

-ismin çiçek, ilçe, market hede hödö adı olduğu zaman.

-bursa'da her halta isminin verildiğini gördüğün an.

bu böyle gider.

hoca yoklama yapaken isim mağduru insanın isminin söylenmesidir.
-Ali atılgan
+burda
-Döndü dönecek
+kem küm şey ıı burda

"i" harfini telafuz etmeyip bunun yerine ağzını yuvarlaklaştırıp "i"yi "ü"leştirerek "tülün" denildiği an...