bugün

takvimi 12 yıl öncesine alalım. resmi ideoloji olarak empoze edilen atatürk ilke ve inkılapları anadolu insanının kafasına vurula vurula öğretilmeye çalışıldığı karanlık bir dönem vardı. dinin adeta devlet için düşman vazifesi görüldüğü, kamusal alanda her türlü ahlaksızlığın ve bağnazlığın modernite sayıldığı dehşet verici olaylar yaşadık. silahlı güç olarak ordu güvencesinde olan azınlık her türlü suistimali yapmakta bir beis görmedi. insanlar asılıp, hapishanelerde heder edildi. medya eliyle türklük propogandası yapılıp, diğer etnik guruplar sindirildi. başını hafifçe kaldırıp iki söz söyleyen sanatçı, aydın kesim ya öldürüldü ya sürgün edildi. o zamanlardan bu zamana millet artık yeter deyip, topunu def edecek birini başa getirerek hesaplaşmanın önünü açtı. tayyip'in sikertme gücünü iliklerinde hisseden dikta azınlık şimdi demokrasi diye feryat ediyor ne ironik doğrusu.
Son kale kaybedilene kadar oyun bitmez, kemalizmin kalbi izmir. izmir kaybedildi mi? Hayır. Tespit yalnış, konu kilit.
ananızı Belledikten sonra göreceksiniz cenazesi mi kalkıyor şaha mı kalkıyor.

Kemalistler ülkenin en eğitimli kesimi sizden daha iyi organize olacak son sözü söyleyeceğiz.
üstad kadir mısıroğlu'nun sözüdür.

https://www.youtube.com/watch?v=whFusY4wQmo
bir gerçeklik. kaldırın lan cenazeyi de işimize bakalım.