kemalist olmanın dayanılmaz hafifliği

hava dolu kafanin isininca bedeni yukari cekmesi sonucu hissedilen hafiflik.

ölüm yaklaştıkça yavaş yavaş kaybolacak olan hafifliktir. yaşlanınca çok komik oluyorsunuz.

barzaniyi alkışlayan şerefsizlerin kemalizmi yada kemalist diye yaftaladıkları kesimi algılama konusunda daha çok evrimleşmesi gerekiyor, kıvrımsız beyinleriyle, ekmekle beslenmekten aptallaşmış bidon kafalarıyla çok düşünmemeleri gereken bir konudur bu hafiflik.

şakirt olmanın verdiği dayanılmaz ağırlıgın yanında hafif kalır tabii...

ne de olsa şakirtler karıyı kızı görüp kamyon devirirler... yine abdest almak zorunda kalırlar...

o boktan kokuları surunup yine de ayak kokusundan kurtulamazlar...

bir de cok afili bisey yazıcam derler ama yine de o mumin beyinlerden bisey cıkmaz..

bir de karsısındakileri kızdırmaya calıstıklarında.. kitaplarını peygamberlerini iki kere sovsen uyuyamazlar sabaha kadar sinirden ömürlerinden ömür gider...

şakirt olmak agır istir agbi. o g.tü camiye iyi dayarlar...

bos beyinlerin soylemidir. siz cok akillisinizda ulke bu halde hemen hergun sehit haberleri, savasin esiginde dis politika, balon ekonomi, her gun zam, daha neler neler.

hava dolacak kafası dahi olmayanları gereksiz ilgilendiren saçma önerme.

(bkz: beyinsiz olmanin dayanilmaz hafifligi)