kaldırımdaki çizgilere basmadan yürümek

hayatı zor olan, kendine zorlaştıran insanların yapmaktan keyif aldığı gereksiz eylem.

en yaygın kompulsiyonlardan biridir ve işaret ettiği sorun psikiyatri camiasında "ruhun kanseri" olarak geçer. * ilerlerse içinden çıkılmaz bir hal alabilir. o yüzden şimdiden çaresine bakıp algınızı düzeltmeye çalışın. bu sorunu yaşayan ve bir kere doktora, iki kere psikoloğa gidip iki farklı terapi tekniğine başvurup sorununu hafifletemeyen ve sorunu hafifletmeyi kendisini telkin ederek başarabilen biri olarak yazıyorum. bu kesinlikle bir hastalık değil ve ilaçlarınızı aniden bırakmak zorunda kalmayacağınızın garantisi yok. yaklaşık dört ay ilaç kullandıktan sonra eczaneye ilaç almaya gidip piyasada sorduğu hiçbir yerde ilacını bulamayan ve ilacı aniden kesmek zorunda kalan biri olarak yazıyorum. bir kere daha ilaç kullanmaya ve ilacı aniden bırakmak zorunda kalmaya cesaretim yok. buna beynimin de takati olduğunu düşünmüyorum. ilaç sektörü maalesef tüketici sağlığını görmezden gelen, sırf daha çok satış yapabilmek adına yoktan hastalık türeten ve sadece küpünü doldurmaya çalışan bir sektör. psikotik bir bozukluğunuz yoksa lütfen ilaç en son tercihiniz olsun. şuraya da bu sorunla ve nasıl mücadele edeceğinizle ilgili bir video iliştiriyorum;

https://youtu.be/EZssaJGhZTQ

not: halihazırda ilaç kullanan okuyucuların ilaçlarını kesmesi gerektiğini söylemiyorum. doktor değilim, psikiyatrist değilim, psikolog da değilim. lütfen bunları sadece bir deneyim olarak kabul edin.