bugün

Zor olan kafiyeli yazip saçma ve çocukça olmamasidir. Zor olan kafiyesiz şiir yazip his uyandirmaktir.
kafiyesiz, duru, abartı söz sanatından uzak halk şiir diyorum. zaten ne avrupa köylüsü mozartı dinlemiştir ne de osmanlı köylüsü divan şiiri okumuştur.

daha bizden olsun. abartılı söz sanatları olmasın. anadolunun o çorak topraklarında götünü taşla silen emekçinin doğallığı olsun şiirlerde.
ikisinin de birbirine karşı bir üstünlüğü yoktur kanımca. kafiyeli yazmak maharet ister, kelime ve ahenk uyumunu yakalamak zordur. kafiyesiz yazmak biraz daha zordur çünkü okuyucuyu etkilemek için seçilen kelimeler tabiri caizse nokta atışı olmalıdır.
çok şiir insanı sayılmam, hatta orhan veli şiirleri dışında da pek şiir okumam, okuyamam.
fakat kafiyesiz şiir diyeceğim. sebebini de izah edemiyorum.
kafiyesiz olsun ama okuyunca kulağa kafiyeli gelsin ya da kafiyeli olsun ama okuyunca kulağa kafiyesiz gelsin.
"kafiyesiz"i "kifayesiz" olarak okuduktan sonra kafiyeli diyorum.
kafiyeli elbette. diğerine ne kadar şiir denilebilir bilemiyorum.