kafasını vuran çocuğun intikamını almak

her annenin "al sana, al sana!" repliği eşliğinde yaptığıdır.

çocuk şımarmıştır ve durdurulmaya ihtiyacı vardır, bu durumda ebeveyn çok da bir şey yapamaz fakat ilahi adalet yerini çok güzel bulur ve kahramanımız kafasını bir yere çarpar. önce etrafa bakılır, eğer korku dolu, endişeli bakışlar varsa naz yapma duygusu; eğer ilgisiz bakışlar varsa da dikkat çekme duygusuyla dudaklar açılıp gözler kısılır ve pancar gibi olana dek feryat figan bağırılır. bu durumda ebeveynin gözlerden gelen yaşları baz alarak çocuğun durumunun vahimiyetini anlaması gerekir.

ciddi bir durum yoksa sıra vurulan yeri cezalandırmaya gelir. çocuğun hatası suçsuz masaya yüklenerek daha o küçük yaşta yanlışlarını başkalarının başına yıkma duygusu öğretilir. masaya vurup, sitemler dile getirilince surattaki kırmızılık da geçer, kahramanımız suçu başkasına yıkmış olmanın hafifliğiyle oyununa devam eder.

çocuk anneyle birlikte, artık her bir yere çarptığında oraya vurmaya, adeta öfke püskürmeye başlar. ve bu durum ileride suçunu kabul etmeyen, "ben" merkezli kahramanlarımızın yetişmesine neden olur.

kvek arkadaşıma yardımı için çok teşekkür ederim. olmasaydı başlık okunamayacak durumda olurdu.

(bkz: çocuk piskolojisinden anlayan yazar)
(bkz: oo 13-14 yıl önceki ben)

intikamı alınan çocuğun ağlamayı kestiği bile görülür.
(bkz: chucky)

şefkat dolu annenin çocuk ağladığında her seferinde yaptığı şey. şirindir bu eylem. hele ki bir de çocuğun ağlamasını bırakıp gülmeye başladığını görürseniz değmeyin keyfinize.