kadersiz olmak

intihar kelimesi uluorta kullanılmamalı ve hakkında ahkam kesimemelidir.

Bazen kendimi Nazmiye gibi kadersiz hissediyorum.

Benim kesin. Durduk yerde başıma çorap örerim. 1 ay önce 1 yıldır hiç gitmedigim bir yere gideceğim tuttu, çıkışta da 7 yıl önce hoşlandığım sadece bakışmayla kalan adamı gördüm. Ki bu hoşlanma olayı bulunduğum şehirde gerçekleşmemişti. Adamı 7 yıl sonra başka şehirde görmek hayatımın şokunu yaşattı. Neyse, konuştuk. Sen geçip gitseydin ben seninle konuşamazdım dedi. Bülbül gibi şakıdı ayaküstü. Neler yaptıgından, ailesinden bahsetti. Beni sordu, burda oldugunu biliyordum takip ediyordum seni vs dedi. Beni yüceltti, kendini ezikledi. Ayrılırken istedigin zaman yaz dedi. Birkaç gün sonra o yazdı, birkaç kere konuştuk, ben de yazdım bazen. iltifat etti gayet. iltifattan sonrası yok * bir şey hissetmiyorsan niye öyle diyorsun karşı tarafa, hissediyorsan da sana atılan pası niye kullanamıyorsun. sabah da gelmiş yok tatlısın bilmem ne yazmış. 36 yaşına gelmiş adamı da ben mi itekleyecegim. Durduk yere aklıma girdi. Mal çıktı bu da.. Zaten hayatta kendime liman olmayı öğrenmişim, aptal olmayan adam bakar karsısında nasıl bir kadın var diye. Bekledigim sadece bir adım atılması. insanların duygularını oyuncak etmeyi düstur etmiş bir güruh oluşmuş artık.