bugün

Sabah kalkıp işe gitmek için telaşla evden çık, 300 metrelik servis yolunun yarısında cep telefonunu evde unuttuğunu farket. O 1 saniyelik karar anında, servisi kaçırıp 3 araç ile işe 1 saat geç gitmek mi yoksa işe telefonsuz gidip başı boş dolaşmak mı şeklindeki paradoksu çözmeye çalışmak.
evden fazla uzaklaşılmış ise "amaaan sanki prens charles arayacak zittir et ulaşamasın kefereler bir gün" üşengeçliğine sokan durumdur.
Ne kadar yalnız olduğunuzu gösterir. Hiç mi arayanınız, merak ettiğiniz biri yok ulan.
telefonunu birkaç dakika bile yanından ayırmayan biri olarak pek başıma gelebilecek durum değil ama şayet öyle olsa telefon fizanda olsun döner alırım, bu sebepten geç kalıp işyerim ile sorun yaşamam umrumda bile olmaz.
uyuşturucudan farkı yok sonucu çıkıyor.