intihar edeceğini söyleyen insan

+abi kendimi asıcam ama ölmeden önce ipi kesceksin tamam mı
-niye lan
+ölmekten korkuyorum abi hem değerimi anlar bizimkiler.

intihar etmez.
ama edebilir de.
o yüzden ne olur ne olmaz ilgilenilmesi gerekir.

-selam burak bir şey söylicem
*söyle qanqi
-kanka ben intihar edicem
*hayırlısı qanqi
-intihar diyorum kanka ??
*etmeden durumları beğensene qanqi karşılıklı <3
-allah belanı versin döl israfı
*durumları beğen qanqi
offline

yardım çağrısında bulunuyordur.

intihar etmek istemeyen insandır.
ilgiye ihtiyacı vardır.
dert ve sorunlarını paylaşmaya..
tek istedigi bi yardım eli. *
velhasıl "geckalma, yarım saate orda olmamız lazım" gibi yargılarla yaklasılmaması bi durum.

intihar etmeye meyilli olan, götü ölüm korkusunu yemeyen insandır.

etmeyi çok istiyordur fakat korkuyordur. garip bir insandır.

intihar etmeyecektir.

kızı korkutup onunla çıkmaya ikna edebileceğinin sanan insandır.

bi diğer şeklide şudur merak etme bir daha beni görmeyeceksin.

gripe ilacıyla sözde intihara kalkışmış oluşumlar var çevremde. taam taam seviyoz seni de yapma bele şeyler.
(bkz: the show must go on)

yardım istiyordur, ayağına kapanmanızı falan değil. "artık son noktaya geldim" demenin başka bir yoludur bu.

herşeyi geçtim sadece şov yapmak istiyorsa bile bir insan azıcık ilgiyi hakeder.

o ufacık ilgiyi verince muhteşem tanrısallığınızdan, büyüleyici karizmanızdan bir şey kaybetmezsiniz. emin olun.

Bir arkadaşım vardı,
Beden dersinde 29 Ekim yürüyüşüne hazırlanırken sağa dönemedi sonra ağlaya ağlaya okulun arka tarafına gitti.
Bizim okulun arka tarafında küçük sınıflar soda şişesi falan kırarlardı.
Bi baktık camları bileğine dayamış intihir idicim diyor.
Basit sebepler yüzünden böyle şeyler söylerler.
Büyük dertleri olan insanlar dik durmayı, kaçmamayı bilirler.

Çok biliyor bazı ergenliğine soktuklarım.
Yok söylemezmiş yok cesedi bi yerde bulunurmuş yok şov sik ve dahi sokmuş...
Hasiktr lan ordan!

intihara götüren bir süreç vardır.
Uzun yıllar da alabilir anlık da olabilir.
Din, inanç, aile ve sevdikleri yüzünden bir tarafı hayata eğik insan, bilemezsin ki bir el arıyordur belki...bir soluk...haykırıyor duyulmuyordur.
Uçurumdan düşerken tutacağı bir dal istiyordur belki...bir sebep.

Yokoluş sancısı da oluş gibi diyalektik bir sentezdir belki.
Nedir?

Ve ölüyordum görmüyordun...
Ve doğmaya çalışıyordum öldürüyordun...

hafife almamak gerekir bence. bir uyarı olabilir. yada ne bileyim gizliden yardım istiyordur.
söyleyen kişiyi ciddiye alsak ne olur ki ? yani ne kaybederiz. insan psikolojisi anlık değişme gösterebiliyor. sonuçta saniyelik bir işlem.

ben daha çok bu işin pişmanlık kısmıyla ilgileniyorum. yardım isteyen yada bunu duyuran kişiye ilgisiz kalmak ve bir sabah kalktığında ölmüş olduğunu görmek veya duymak. bu vicdan sahibi bir insan için gerçekten berbat bir duygudur. dalga geçtiğini öğrenirsende bişey kaybetmessin bence. kızarsın sinirlenirsin küfredersin olur biter.

kişiyi gördükçe salak, aptal, numaracı, şovmen bilmem ne diye o olayı gülerek hatırlamak mı ? yoksa keşke ciddiye alsaydım diyerek vicdan azabı çekmek mi ?
hangisi daha ağır basar bir düşünmek gerek.