internetin günlük hayattaki rolü

artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.

interneti herhangi bir kefeye koymak, buna çaba göstermek yersiz. biliyoruz ki, insanlık tarihinin en önemli buluşlarından bir tanesi. böyle geçiştiriyoruz işte interneti, teknolojik bir olay işte diyoruz.

her fırsatta nostalji yapmaya yeltenen yazar rolünde bulunmak istemem. ama bunu yapanlar da bilirler, elde olan bir şey değil bu geriye bakmak. hele baktığında hüzünde varsa içerisinde of çok fena bir şey. yani demek istediğim bir şekilde bağımlısı olduğum internetin varlığından rahatsız olduğumu, durup durup eşime dostuma mı anlatayım? olmaz!

evet hiç bir şey eskisi gibi olmuyor, herhangi bir araştırma esnasında bol kilometreli kütüphanelerin kapılarını çalmak zorunda kalmıyorum. bir şarkı dinlemek istediğimde, ismini brovsıra yazmam yetiyor. tak anında kulağımda. para bile harcamıyorum kitap okumak istediğimde. bu ve buna benzer bir dolu şey evet kötü değil hatta ligtv'yi HD kalitesinde, beleş izlemenin verdiği keyif paha biçilemez. ama ne bileyim işte huzursuz ediyor insanı şu internet. en yakın dostunun sırlarını seninle değil de blog sayfasında paylaşıyor olmasını düşünmek iyi bir şey değil. ya da sevdiceğinin feyspuk zımbırtısına bakmadan edememek ve akabinde uyuz olduğun sima veya isimlerden hır çıkartmak hoş değil.

en çokta çocukluğumda tanışmadığıma seviniyorum internet ile. mazallah şimdi kuzen gibi onlayn oyunlarda sosyalleşir mesenelerde titreşirdim. feysden(!) hiç yüzyüze gelmediğim kankalarımın fotoğraflarının altına "kanjca jock cikkis jckmıshsın" yazar öyle eğlenirdim. o yaş için bana gerek olmayan terimlerle bir bilgisayar dahisi olmadığıma seviniyorum. şimdi tüm çocuklar internetin kralı! ben ise çocukluğumda muçinin kralı olduğum için memnunum. zira hız ve çeviklik gerektiriyordu.

internetimin borcunu kapattım bugün. yokken bir sıkılganlık, bir huzursuzluk vardı. şimdi var. daha bir sıkılganlık, daha bir huzursuzluk şimdi...

ekmek gibi su gibi lazım insana lazım.