insanı hayvandan ayırdetmede güvenin etkisi

hayvanlarla insanları birbirinden ayıran pek çok özellik vardır şüphesiz. bunların arasında yaşam şekilleri, yaşam şartları, tepkimeleri, algıları,... ve daha nicesi sayılabilir.

ve fakat insanı, hayvandan ayırdetmede en etkin ve baskın yön güven ve güvenme fiiliyatıdır. misal iki hayvan yemeklerini kolay kolay paylaşamaz. aynı kaptan yemek yiyen iki hayvanı bulmak biraz zor olsa gerek. hani besi hayvanları belki antitez örneği olarak verilebilir ama onlar bile itiş-kakış hâlinde yerler yemeklerini aynı kaptan.

hır çıkmadan aynı kaptan yemek yiyebilen yegâne canlıdır insan ve fakat şairin de dediği gibi şimdilerde herhalde "maymun halkasında insanlık". birbirlerine karşı olan güvenleri alabildiğine tahrip olmuş ve günden güne aşınmanın kendisini tekrarladığı arkadaşlık, aile bağları sardı şimdilerde ortalığı.

kocası, karısına ve karısı da kocasına güvenemez hâlde, anne-baba, çocuklarına ve çocuklar da ebeveynlerine güvenemez durumdalar. yolda sara nöbeti geçiren birisini görünce eskiden... hiç değilse bir kaç kişi bağrışarak soğan veya uyarıcı herhangi bir şey arama telaşına düşerdi falan. şimdi ruhlarımız sara nöbetlerinde, salyalarına hakim olmaktan uzak titrerken kimse oralı değil.

güven hissiyatı ve güvenmek fiiliyatı hani. gayet insancıl ve kazıklanmaktan korkmamayı öğreniyor insan olan bir süre sonra.

böbreklerim mi? hâla yerindeler şaşılası bir şekilde...