bugün

acı bir gerçek.

uzun yolculukları sevmem pek ama madem yapıyorum tadını çıkartmaya bakarım. yine uzun bir yolculuk yapıyordum. cam kenarında oturuyorum, güneş batmak üzere, deniz uçcuz bucaksız karşımda çarşaf gibi olanca güzelliğiyle duruyor. harika bir yapı, manzara.

sonra ne oluyor, bizim kaptan basıyor gaza. öndeki aracı sollayacak. çimento kamyonu! bütün o güzel görselliğin içine sıçılıyor. o güzellikle arama bu insan yapısı iğrenç görüntü giriyor. neden lan?

anyway, ben bundan çok rahatsız oluyorum. her şey doğal olsa. viagra değil de fındık yesek. nebilim ya.