inanmak ihtiyaci

tevfik fikret'in bir şiiridir. bu şiirde girdiği inanç krizlerini anlatmaktadır.

bütün boşluk : zemin boş, asuman boş, kalb ü vicdan boş ;
tutunmak isterim, bir nokta yok piş-i hasarımda.
bütün boşluk : döner bir hiçi-i müthiş civarımda;
döner beynim beraber; ihtiyarım, sanki bir sarhoş ,
düşer lagzidepa, her saha-i ümmide bir kerre...
bu yalnızlık, bu bir gurbet ki benzer gurbet-i kabre ;
inanmak...işte bir aguş-i ruhani o gurbette...

karanlık : her taraf, herşey karanlık, bir hazin yelda !
karanlık : fehm-ü daniş,akl-ü istihraç hep muzlim;
bütün ruhumda müz'iç bir cemadiyyet olur naim,
kesafetten ibaret bir tecelli arzeder eşya,
hakikat zahir olmaz dide-i idrake bir zerre...
bu vehmalud bir zulmet ki, benzer zulmet-i kabre ;
inanmak...işte şehrah-ı nurani o zulmette...

insanın kendisini hayata bağlaması için elzem bulduğudur. bir şeylere inanırsın ve hayatın onlarla anlam bulduğunu, onlar olmadan hiçliği göreceğini düşünürsün. hiçlik düşüncesi de insanı korkutur. bu nedenle insan korkulan bilinmeze gitmek yerine denenmiş bilinene gitmeyi tercih eder ve inanır çoğu zaman.