imamın hutbede siyaset yapması

çocukluk yıllarımı geçirdiğim mahallemin büyük bir camisi vardı. pederin biraz zorlamasıyla, arada bir kendimi huzurlu hissettiğim için cuma namazına giderdim bu camiye. imamı yaşlı, tonton biriydi; hep espri yapar, güzel hikayeler anlatırdı namaz öncesinde, hutbesinde. başka şehirde okuduğum için uzun zamandır gidemedim.. itiraf etmek gerekirse bir kere gittim camiye okuduğum şehirde. aynı zevki vermiyor. ama ta ki bugünkü hayal kırıklığına kadar..

öncelikle bu memleketim dediğim yer izmir. izmir'i bilirsiniz, esaslı şehirdir. siyaseti bilir. atatürk'üne saygılı sevgilidir, dinsiz diyenlerden bin kat imanlıdır.

neyse, -izmir'i övecek değilim, bilen biliyor bilmeyen bok atıyor- uzun aradan sonra babam ile bayram namazında beraber gittik camiye, kıldık namazımızı ve dinliyoruz hutbeyi.. caminin kokusu özlediğim gibiydi. ne çorap kokusu, ne pis bir koku. kendine has bir kokusu var bu yerin.. ama hocanın sesi özlediğim gibi değildi. espri de yapmaz olmuş eskisi kadar fazla..

dinliyoruz imamı, cemaat da sessizce dinliyor. en az 500 kişiye anlatıyor derdini, düşüncelerini. eskiden siyaset ile ilgili bir şey demezdi. hatta hatırlarım bir hutbesinde hükümeti azarlamıştı kur'an kurslarına yazılma yaşı arttı diye. kendi düşüncesi dedim geçtim, ona sinirlenecek değilim ya. ama bugün, az biraz gürültülü olan cami'de imam "atatürk" dediği an derin bir sessizliğe büründü cami. imam şunu dedi aynen aktarıyorum. "her yerde onun heykelleri var. sanatçılarımızın, işadamlarımızın, heykellerini diksek olmaz mı?. her yerde niye onun heykelleri var? geçmişe saplantılı kalır isek, ilerleyemeyiz arkadaşlar. -buradan sonra atatürk yerine "o" zamirini kullanmaya başlıyor, bir iki cümle daha etti atatürk ile ilgili ve son cümlesi şöyleydi- dini anlatan, dini yayan kişiler o'ndan daha hayırlıdır, daha değerlidir. o'nların da heykelleri dikilmelidir."

bayram günü gelmişim memleketime, ailemle buluşmuşum. namazdan sonrada huzurlu oluyorum, bir de güzel bayram kahvaltısıyla tüm vizelerin stresini atarım umudu var iken; bu imamın söylediklerine öyle sinirlendim ki bütün şevkim kaçtı. atatürk'e laf ettirmem arkadaş. yahu sen imamsın. saygı göster! bu ne isyan! "bu kadar heykeller niye varmış, işadamlarıymış, sanatçılarmış, onların heykellerini dikinmiş." gerçi onlarında heykelleri var ama, heykelciliği put inancını tekrar canlandırmasın diye yasaklanmadı mı? sen gelmiş bu konuda ahkam kesiyorsun bir de.. neyse lan daha fazla bir şey söylemiyorum ben.

cemaat'tan sesler yükseldi az biraz sözlerin üstüne. sonra bir şey olmadan dağıldı herkes.

böyle bir anıydı benimkisi. bir çok kişiye seslerini duyurabilen imamlarda siyaset yapmaya, beyinleri yıkamaya başladı.. allah sonumuzu hayır etsin..

hayırlı bayramlar.

imanın ne konuştuğunu anlamama durumunda ortaya atılan boş laflar bütünlüğü. (büst yapacağına bir fatiha oku belki yararı olur )

(bkz: cübbeli ahmet hoca)

millet vekili olmaya çalışmaktadır.