ilköğretimde her gün andımızın okunması

sırf okunmak için okunan and. kimse neden okuduğunu bilmiyor bile. entryde de dediği gibi askeri rejimin kalıntısı. gereksiz.

müzik kulağını bitiren andır..

ilkokul 4 den sonra kimsenin siklemedigi anddır, 4 sınıftan sonra o süre zarfıda hesaba katılır ve sabah uykusu 10 20 25 dk olarak uzatılır, yani en azından ben öyle yapıyordum.

(bkz: her sabah andimizdan sonra gelen öğrenci)

talebelerin gururla yaptıkları eylem.

andımızı okurken kavramları ters okumak da ayrı bir zevkti. kalsın eğlence oluyor millete.
türküm-kürdüm
çalışkanım-tembelim falan.

komünizmi andıran aptal uygulama ama devam ettirsinler.

ilkoluda sevgili kıl müdürümüz, geç kalan öğrencileri grup yaptırıp tekrar andımızı okuttururdu çok lazımmış gibi. gereksiz birşeydir.

gereksiz kısımların çıkarılması sonucu daha güzel bir and olabilir.

'türküm' 'varlığım türk varlığına armağan olsun' ve 'ne mutlu türküm diyene' kısımları kalsın gerisini at, süper...

kürd çocukları için ızdıraptır.

her gün yalan yere yemin ettiriyorlar o sabilere yorumunu yaptıran olaydır.

bazı zamanlar playback şeklinde yaptığım eylemdi.

bir gün okulun psikopat hocalarından biri (dersime girmiyordu ama tüm öğrenciler tarafından illahlah dedirten hocaydı), "sen okumuyorsun, sadece ağzını oynatıyorsun" dedi (ulan yüzlerce kişi arasından benim okumadığımı nereden çıkardın, onu nasıl duydun be mübarek), ben de "okuyorum öğretmenim" dedim, "ben dikkat ettim sadece ağzını oynatıyorsun" diye çıkıştı, "saygısız, terbiyesiz, vs..." şeklinde herkesin ortasında bağırdı çağırdı, "bir daha yapma gözüm üzerinde" dedi, ben de içimden saydırarak "tamam" dedim geçtim, bir daha yapmadım mı?, yaptım tabi ki, ilk 2-3 gün sesli okudum, sonrasında yine playback, gözü üzerimde imiş, anlamadı salak *

demek istediğim şu böyle baskıcı anlayışla, korkutarak bu tür şeyler sevdirilemez, bu tür şeylerin severek yapılmasını sağlamak istiyorsanız daha hoşgörülü, daha anlayışlı olacaksınız, o gün bağırıp çağırmak yerine güzel bir şekilde açıklasa idi ben seve seve ses tellerimi koparta koparta bağırarak okurdum, ama sırf ona inat yine playback yaptım. o dangalak da "bak korkutunca nasıl okuyorlar" diye böbürlendi.

zoruna gidenin borusuna gitsin denir.

varlığım varlığına armağan olmuş ilk okulda.

öğrencileri her sabah uyandırmak için yapıyorlar herhalde. bence de hergün okutulması saçmadır. sadece pazartesi günleri okutulsa daha güzel ve değerli olur.

yıllarca okunmuş ama anlaşılmamış olucak ki okunmasada olurmuş.

(not: ironi)

onurlu bir eylemdir. çocuklara özlerini iyi öğretmek gerekir.

gereksiz olay.

bu anlayış 1940 larda kalmıştır.ama niyeyse kaldırılmasını istemediğim anddır.

gereksiz bir uygulamadır. milli bilinci kazandırmak için bile olsa ilkokul öğrencilerine anlamını dahi bilmediği bir metni ezberletmek ve zorla okutmak faydasızdır.

her sabah beni uyandırıyor olmasına rağmen kaldırılmasına sonuna kadar karşı çıktığım olaydır.

totaliter rejimlerde görülen bir politik endoktinizasyon ritüelidir.

her gün okunan andın kimseye milli şuur kazandırdığı falan yoktur. bir kere çocuklar ne için okuduklarını bilmeden okuyorlar. and içtiklerinin bile farkında değiller ya hu. işin daha da acınası kısmı okulun idari yöneticilerinin de bu anda zerre kadar önem vermemesidir. idarecilerin andımız okunmadan önceki tek tavrı ortamdaki sessizliği sağlamaktır. sessizliği sağlama yöntemleri ise sabahın köründe kalkmış, daha kendine bile gelememiş öğrencinin kulağının dibinde bağırmaktır tabiri caizse böğürmektir. daha kendine bile gelememiş olan öğrencinin sadece ağzından ezbere dökülür bu sözcükler ve hakkında zerre kadar düşünülmez. hakkında zerre kadar fikir yürütülemeyen bir şeyin ise öğrenciye milli şuur kazandırdığını düşünmek şuursuzluk olsa gerek.

şimdi bir lise öğrencisiyim fakat 8 sene kadar okuduğum andı tek bir sefere özgü olsa bile tam anlamıyla hissedemedim, bilemedim ne demek olduğunu. çünkü daha çok küçüktüm bunun ezberlemem gerektiği söylendiğinde, hiçbir şeyin farkında değildim. milli şuur ne demekti acaba 7 yaşındaki bir çocuk için? hiç bunu düşündüler mi bilemiyorum. ya da bir öğretmen de gelip bana bu andın amacını, ezbere her gün okumak zorunda olduğum şiirin aslında bir and içmek olduğunu ve and içmek demenin gerçekten çok kutsal bir şey olduğunu anlatmaya çalıştı mı ben hiç hatırlamıyorum.

velhasıl bu konuda değinilecek çok fazla şey var lakin son olarak da bu uzun entrymin son cümlesi olarak şunları yazayım da içimde kalmasın: ben bir lise öğrencisi olarak bunun yanlış bir zihniyet olduğunu düşünebiliyorsam eğer ki benden yaşça çok büyükler ve benim belki de hiçbir zaman erişemeyeceğim makama sahip olan kişilerin bunu çok daha önce düşünmesi gerekir. düşünmek yetmez elbet, eyleme geçmek gerekir.

(bkz: ağaç yaşken eğilir)

eğitim ve öğretimin bütünleyici olması gerektiğini, her sabah askerler gibi sıraya dizilmenin önemsiz olduğunu söylemek gerekir. türkiyede, türk olmayan onca ırk var ki onlara ne demeli. bi de onları anlamak gerekir değil mi. onlar türk değil. daha çocuken onlara yalan söylemeyi ve söyletmeyi nasıl da başarıyorlar.