ilkokulun ilk gününe yalnız gitmiş nesil

sadece ilk gününe değil tüm okul hayatına yalnız gitmiş nesildir.

ilköğretim 3. sınıf öğrencisinin velisi refakatinde okula gidip geldiğini görünce vay be dedim kendi kendime.
89 senesinde elimize çantayı, termosu, beslenme çantasını tutuşturup cebimizede 100 lirayı sıkıştırıp okula gönderdiler.
şimdikiler mi çok çekingen yoksa biz mi çok atılgandık bilemiyorum.
yoksa bu gerekçelerden bağımsız olarak toplumsal bir ürkeklik, bir güven eksikliği mi yayıldı tartışmak gerek.

Bizdik. Biz hep yalnızdık be usta. Gel bir üçlü saralım.
(bkz: kinaye)

Bizim zamanımızda okula ebeveynle gelmek utanç vesilesiydi.

adam olacak cocuk o gunden belli olurmus.☺

Veli olarak babanın mesai arkadaşının atandığı nesildir. Sonradan tespit edilmiştir ki kendisi "kiralık veli" olup, 13 civarında öğrencinin veliliğini üstlenmiştir. Asıl hayal kırıklığı bu olmuştur. Bana özel bir velim bile olmadı anlatabiliyor muyum.

arkadaşlarımın anneleri çocuklarını bana emanet edip yolluyorlardı...

yalnız dönemediğine kızmıştır. altı yaşında okula başladığım ilkokulun ilk günü annemle beraber gitmiş; dersler bittiğinde niye beni almaya geldin, ben evin yolunu bilmiyor muyum diye kızmışım. sonraki bir-iki gün de beni götürmeye kalkınca giderken tepki yapıp ona uzak yürümüşüm. sonra kendim gelip gittim.

benimdir. ev zaten karşıdaydı. sonra orta okulda, okuldan kaçmaya başlamıştım. tabi müdür yardımcısı bizimkileri çağırdı. daha sonra okulun bahçesinden anneme el sallıyordum, ''anneğğ bak kaçmıyorum.'' diye. sonra duvardan atlayıp yine internet cafeye gidiyordum amk.