ilk hatırladığın şeyi hatırlayamamak

sinir bozucu durum. kendimin veya dünyamın ilk anısını hatırlamamakta ısrarcı bu beyin.

hatırlanan ilk anı çocukluk dönemlerine aittir. ve geçen zamanlarda bunun hatırlanması oldukça zor veya olanaksızlaşabilir. fakat hatırlanan ilk anın sonrakilere zemin hazırladığıda söylenir. biraz düşününce insana garip geliyor.
düşündüğümde hatırladığım en eski anım dünyaya gelişimden 1 yıl 20 günlükken ki halim. o da kardeşimin doğduğu gündü annem doğum yaptıktan sonra beni hastaneye götürüşleri kardeşimi görmem... tabi senelerdir ben bu olayı hatırlıyorum desemde bizimkiler inanmıyorlar ''bizim anlattıklarımızdan sana öyle geliyor'' diyorlar. fakat resimli bir şekilde sahne beliriyor gözümde hatta annemin yanında kardeşimi gördüğümde donup kalmıştım uzaktan anneme bakarken annem ''gel kızım yanıma'' diyip beni de yanlarına yatırmışlardı ve ben kardeşimi o gün kıskanmıştım annemide sanki bir yabancı gibi hissetmiştim. hissettiğim duygulara kadar hatırlarken hala bunu millete kabullendirememekte sinir bozucu. hatırladığım ilk anıyı hatırlasamda millete bunu kabul ettirememekte kötü bir şey.*