bugün

bir hugo repligidir, oyun bittiginde üc kapı kolunun birinde anahtar varken 'hugolina ve cocukları kurtarman icin dogru olanı secmen gerekiyor' gibi gaz bi giristen sonra, yarısan elemanın götebala 1 2 3 tuslarından dogru olanı bulmasıyla ailemizi sevince bogan hede.

(bkz: hugo nun amına koyayım)
(bkz: bir amaç uğruna yaşarsan mutlu ölürsün)
parmakların ucunda gerçekleştirilen, tek dişi kalmış kahramanlık.
hugonun sürekli ipe geldiği durum.
her çocuğun yapmak istediği bir şeydi. ama her kurtuluşlarında nasıl olup da aynen yakalanıyorlardı aklımız ermezdi ama biz yine de kurtulsunlar isterdik.
daha ben çok küçükken hugo oyunu vardı eski bilgisayarlarda... böyle trenle dağın tepesine kadar çıkmayı başarıp cadı sila'dan hugolina'yı ve çocukları kurtarmaya çalışırdık. köpeğim kontes'e contes dediğim ispanyol kesim pantolonların moda olduğu zamanlardı. taş çatlasa 1995-1996 filan. sonra tolga ağabey çıkageldi hayatımıza, ondan öncesinde biri var mıydı bilemiyorum. çocukların en büyük hayali olageldi "hugoline ve çocukları kurtarmak" bir de parmaklarımızın arasında idi. nerede o eski hugo heyecanı diyorum, başka da bir şey demiyorum.