hiç eskimeyen eski sevgiliye mektup

her güne seni düşünerek başlıyorum, seni düşünerek bitiriyorum. beni nasıl bir eziyetle başbaşa bıraktığını bir bilsen.. seni göremeyeceğimi bilerek uyanmak. ne kadar çok lanet ettim seni tanıdığım güne, hani şu her ay kutladığımız o özel gün, o özel sayı yanlış anlama sakın, lanet etmem sana değil, sadece bu kadar üzüleceğimi bilsem o bir sürü güzel günü feda edip seni hiç tanımamış olmayı tercih ederdim. senle ne kadar mutlu olduğumu, kokunu duyarak omzunda yattığım anki hislerimi unutmam kaç yılımı alacak kim bilir. söylesene sen nasıl becerdin? bir kere olsun yardım et bana, beni nasıl bir günde unuttuğunu söyle. sabahları ettim düşünerek ben. kaç gecemi tükkettim, uyandım uyandım, nerede hata yaptığımı düşündüm. bir kez sormadın bile. bu kadar kolay mı bir insanın hayatından çıkmak, evden, marketten çıkar gibi, eyvallah deyip gitmek.
''unutursun, unutursun'' diyen sesin kulağımdan hiç gitmedi aylardır o dudaklardan mı döküldü bu kelimeler. bütün inançlarımı, bu güne kadar 'doğru' bildiğim, beni ben yapan değerlerimi sarstın. ben de ben değilim artık. öyle büyük bi acı ki bu, şu an bir başkasıyla koyun koyuna uyuduğunu bilmek, artık sen bile deva olamazsın derdime. kanadı kırık kuşlar bile gülerler şu halime. sana karşı hep bir sevgim oldu, yanlış anlama. kendine hep iyi bakarsın zaten.
eski sevgili, ah benim eski, çok eski sevgilim...