bugün

david latimer isimli bir ingiliz, 1960 yılında dev bir cam fanus/teraryum içinde bir bitki yetiştirmeye başlar.



1972 yılına kadar bu fanustaki bitkiyi yetiştirip en son 1972'de kapağını sadece 1 kez açıp sulayıp tamamen kapatır.

1960 yılından beri, tek istisna 1972'de verilen bu su dışında tamamen kapalı olan bu fanus içindeki bitki 50 yılı aşkın süredir sabit ekosistem olarak bu kapalı ortamda cam fanus içerisinde yaşamaya devam etmektedir.

aslında bu cam fanus, kendi kendisine yeten dünyanın küçük bir kopyası.

görsel

görsel
Önemli bir ayrıntı;

toprakta bulunan bakteriler, bitkiden ölerek dökülen parçaları sindirip oksijenden karbondioksit üreterek bitkinin fotosentez için ihtiyacını karşılıyor bu süreçte
böylece sadece dışardan alınan güneş dışında bitki kendi ihtiyacını karşılayarak yaşamaya devam ediyor.
Hiç araştırmam olmadı ama tamamen kapalıysa o suyu bitki emer sonra kullanır yapraklarından terler ve su buharlaşır. Buharlaşan su kapalı olduğu için yoğunlaşır toprağa geri döner ve bitki onu emer döngü böyle gider. Tabi burdaki suyun bir kısmıda fotosentezde kullanılır besine döner. Gün boyu da solunum yaptığı için besinin bir miktarı tekrar suya döner. Burda önemli olan bitki büyüdükçe hayati gerekli su miktarı artar demekki yetecek minimum miktardan daha fazla su konulmuş olması yüksektir.