hep hakli cikmanin huznu

tecrübe,hayatta yenmiş kazıkların bileşkesidir derler.çok şey yaşayan,çok şey gören, deneyimi bir hayli fazla olan insanların bakış açıları,toy,hayatı 30 lu yaşların ortalarına doğru tanımaya başlamış kişilere göre çok daha fazladır.bu kişiler kendilerini çok akıllı görüp de , yaa tamam ama o senin dediğin öyle değil,hayır yanlış konuşuyorsun ,iyi de o öyle biri değil gibi şeylerle size gelirler ama sahip oldukları zeka,hayat cahilliği ni örtmeye yetmez. bu kişiler,her ne kadar dostunuz da olsa yaşadıklarından ders almazlar ve laf dinlememeyi marifet zannederler. sonunda, inatlaştıkları konuda yine ortada kaldıklarında,yine üzülen taraf olduklarında,e ben sana demiştim ama dersiniz. karşınızdaki eski dostunuzun üzüldüğünü,,insanlara olan güvenini tamamen kaybettiğini,kahrolduğunu farkedersiniz. işte burda başlar hep haklı çıkmanın hüznü.kahreder adamı.kafanızda hep aynı cümle yankılanır durur.ben demiştim sana...ben demiştim...ama söyleyemezsiniz...