hayatında hiç bir yerini kırmamış insan

apartman bebesi değildim tamam yine apartmanda oturuyorduk klasik asker çocuğu gibi ama hep dışarıdaydık şuanki burnumun yamukluğu belki eskiden burnumu kırdığım için olabilir hatırlamıyorum ama onun haricinde bir yerimi kırmadım ama az daha zorlasaydım kesin kırılırdı en çok bisiklet mevzusundan zarar gördüm mahallenin piçlerinden birine bisikleti verdim tur attı geldi bindim bisiklete yokuş aşşa uçuyorum bi baktım fren tutmuyor frenin yayını gevşetmiş amk bunu almanyada yapsan adam öldürmeye teşebbüsten 10 yıl yatarsın. kaldırıma girdim 2 metre uçtum yine birşey olmadı bunun gibi çok kaza var gerizekalı bir çocuktum ama dikkatliydim reflekslerim iyiydi o yüzden hep kaleci yaptılar.

Ayak bileğim iki defa
Her iki el bileğim
Burnum
Kulağım
Bi de kırıktan hariç sağ el isaret parmağım diğerinden 3 cm kısa, blender kopardı.

iki kaburga ve dirsekle aralarına dahil olamadığım gruptur.

Sag el, sol ayak, sag ayak bilegi, burun ile katiliyorum. Kafami delmisligim de var.

Cocuklugunu yasamamis insan.

Hiçbir yeri kırılmadıysa da pambık galbi gırılmışdır mutlaka.

tren kazası geçirdim.sadece sol bacağımda bir delikle ve çok fazla ödemle atlattım. gis kanama yaşadım. hgb 6 seviyelerine kadar indi. yoğun bakımda 2 gece kaldım. 5 ünite kan, 20 ünite serum yedim. o gece aldığım kilolar hala gardaşımdır. evde koluma salon kapısının camı düştü. 3 tendon ve atardamar koptu. ameliyata 10 kişilik kalp damar cerrahı, 5 kişilik de plastik cerrah ekibi girdi. yaklaşık 6 saat sürdü. ameliyat sonrası 1 ay fizik tedavi gördüm. kolumun eski gücüne dönmesi 1 sene aldı. en az 5 kere ciddi trafik kazası atlattım. 3 tanesi ölümcül kazalardı. emniyet kemeri sayesinde bir sıkıntı yaşamadım.

yalnız bakınca şimdiye kadar hiçbir kemiğim kırılmamış. allah korusun.

Herkes bir taraflarını kırabilir,bunda sorun yok. Ama kırıklarında övünmek,tam acizlik.

allah daha çok sağlık versin insanıdır. maşallah. benim sol bileğim üç, sağ bileğim iki kez; sağ el serçe parmağımda bir kez kırıldı. (futbol oynarken) bir kez de bisikletten düştüm kafam kırıldı. bir keresinde bir elemana yumruk attım diye de sol eldeki orta ve yüzük parmağı kırıldı.

böyle şeylerle övünülür mü hiç ergenler gibi.

Ben kırmadım. Küçükken hep neden kırılmıyor benim bir yerlerim diye düşünür sorgulardım kolları ayakları alçılı arkadaşlarımı görünce nasıl oldu diye sorardım saçma ama heyecanda yapardım sorarken ve şanslı hissederdim kendimi .Sonradan anladım ki aslında kırılıyormuşuz; her insanın bir yerleri kırılıyor en azından kalplerimiz kırılıyormuş.