hayatin acimasizligi

kurduğu hayallerin hiçbirisini gerçekleştiremeyen insanların hayatın gerçekleri ile yüzleştiklerinde düşündükleri ve kendi beceriksizliklerini hayata yıkarak kendi kendilerini tatmin ettikleri acımasızlıktır...

hayattan ziyade gerçekler acımasızdır... ama insanoğlu hayalleri ile sürdürmeye çalıştığı hayatta gerçeği bazen ya da genellikle görmezden gelir ve duvara tosladığında hayat diye haykırır...

tüm suç yine kişisel beceriksizlikle dolu geçen hayat olur, kişi olmaz...

Arkasına saklanacak çok kaya var tozlu yollarda, dünyanın merkezinde durmak , kollarını açarak hayatla kucaklaşmak, yere yığılmakla sonuçlanacağını bile bile tozları silkeleyip benliğinden , ayağa kalkmak. en büyük mazaret hayatın acımasız olmasıdır her çöküşte, çöküşünü hazırlayan hayat değildir aslında , sen , onlar , diğerleri hep bir çöküşe hizmet eder , birilerinin ayağını ezmeden ayağa kalkabilmektir en erdemli olanı. hep itenlerden , yoluna çakıl taşı döşeyenlerden bahsetmek hayatın seni savurduğunun habercisidir, baştan kaybediştir.