hayat için söyleyecek tek bir sözü olmayan insan

elbette ki boş beleş insandır. iyi, kötü, yalan, yanlış bir şeyler söylemek gerekir hayata dair. kimse hayatın sırrını çözmüş değil, hayatı anlamlandırmak belki zor fakat yine de, en azından bir şeyler söylemek gerekir. söylediğiniz duyulmasa da, yayılmasa da, dalga da geçilse saatlerce, ister iddaa edin ister etmeyin, bir şeyler söylemek gerekir. sürekli, anlık ya da içinizden geçirmeniz fark etmez. yeter ki bir kıvılcıma ayak uydurun. denizin kokusunu içinize çektiğinizde, rüzgarı avuçlarınızda tutamadığınızda, sevdiğinizin gözlerindeki ışıltıda güneşiniz doğmuyorsa, yaşamıyor, ölüyorsunuzdur. ölürken dahi aklınızdaki sadece ölüm korkusu, cennete gidebilme hesabı ve cehennemde yanma telaşıysa siz insan dahi olamamışsınızdır.

feleğin çemberinden geçmiş. hayat enerjisi tükenmiş insandır.

bir tavırdır. (bkz: epokhe)