fıkra dinlerken strese girmek

hiç duymadığınız bir fıkrayı dinlerken gerekli gereksiz strese girme halidir.
o an insanın aklından çok şey geçer:

- fıkra komik değilse illa gülmeli miyim?
- ya anlamazsam fıkrayı? gibi..

beyinden bunlar geçerken el mecbur fıkrayı da dinlemek zorundasındır. fıkra mı dinliyorsun işkence mi görüyorsun belli olmaz o an.

çok yerinde tespittir, karşı tarafı kırmamak adına girilen strestir, bir de anlatırken biliyormusun diye sürekli sorgulamaları bilinse de bilinmese de incitmeden atlatma stresi eklenirse tadından yenmez.

kesin komiktir diye fıkra devam ederken gülümseyerek kafa sallama tribi vardır bir de.

fıkrayı anlatan kişiyi bozmamak, incitmemek için girilen strestir.

daha önce duymuş olacağınız bir fıkra anlatılıyorsa iş kolaydır, nezaketen gülünür ve geçilir. Ancak komik olmayan, saçma bir fıkra anlatılırsa o nezaketen gülme işlemi yerini mecburi bir gülümsemeye bırakır.

fıkra anlatana göre değişir.

oğlum çok acayip bir stres lan bu. mesela adam fıkranın sonuna gelmeden sen ayıp olmasın diye sığır gibi gülüp ahahaa çok komikmiş diyorsun ve karşındaki daha fıkranın bitmediğini söylüyor. tersi de kötü. fıkra bitince devamı var zannediyorsun ve bekliyorsun. bu sefer de fıkra anlatana yine ayıp.

anlatmayın oğlum fıkra falan. yapmayın.