fotoğraf çektirmekteki amaç

hatırlamanın en kolay yolu olmasıdır.

sosyal medya ile paylaşılıyorsa bakın ben böyleyim demektir.

güzellerin/yakışıklıların egosunu tatmin etme arzusudur.

36 lık film zamanlarında anları ölümsüzleştirmekti amaç. Şimdilerde amaç ise "ayyy çokkkk kötü çıkmışım" nidalarıyla güzel pozu yakalayıp, üstündeki elbiselere, gittiği mekana yorum yaptırmaktır.

geçen akşam 70 küsürlük validem 70 küsür yıllık fotoğraflar çıkardı zulasından. annemin anneannesinin fotoğraflarını gördüm en eskilerin arasında ve annemin hiç görmediğim çocukluğunu gördüm. zamanda yolculuk yapmak neymiş gördüm. hem o fotoğraflar, hem de annemin gözleri dolu dolu sanki dünmüş gibi anlattığı o anılar, içim öyle garip oldu ki.
hiç bizim çekindiğimiz fotoğraflara benzemiyorlardı, amatör ellerden çıkan o fotoğrafların hepsi birer sanat eseri gibiydi. geçmişe yaptığımız o sıcacık yolculuktan sonra o sanat eserlerini incitmeden yerlerine yerleştirip, odamın en güzel köşesine koydum. torunlarımın torunları da görürler belki bir gün kim bilir.

bir devlet kurumundan istenmiş olmasıdır. (bkz: vesikalık çektirmek)

Anıları hapsetmek.

daha sonra silmek.

sevişmek değildir herhalde.

ileride insanların yüzlerini hatırlamaktır.

zümrüt e gidip bi dünya para verip fotoğraf çektirmekteki amaçtan daha anlaşılabilirdir.

Güzel anları ölümsüzleştirmek, çokça zaman sonra bakıldığında yüzde bir tebessüm oluşturmak içindir.

ileride anılar oluşturmaktır.

ileride geriye dönülüp bakıldığında hatırlanmaya çalışan şeylere dair en somut kanıtlardır bazen gülme krizlerine sokar bazen ağlatır bazen yırtıp amak gerekir sağlık açısından.