bugün

Film-dizi izleyememek, kitap okuyamamak, müzik dinleyememek, oyun oynayamamak yapamamak edememek...

Bir şeye ilgi gösterme sürenin max 5 dk ya düştüğü ve özünde hiçbir konunun, temanın, hikayenin, düşüncenin veya duygunun umrunda olmadığı süreçlerde yaşanır. Bana ne amk bunlardan deyip tavanı izlemeye devam edilir.

Bu tip uğraşları seven biri olsanız bile bir süre sonra Sanki hepsi biz zavallı halkı avutmak için sunulmuş yetersiz teselliler gibi görünür. Tatmin yaratmaz, Sahte ve yapay
gelir.

Sanatsal veya edebi soyut entelektüel oyalanmalar anlamlı olabilse de yolun sonunda gerçek bir deneyim değillerdir ve seni izleyici, gözlemci konumunda tutar. Bir noktada soyut bir 3. Şahıs olmaktan sıkılıp siktiri çekersiniz.

Bir eserde kendini buluyor olmanın dahi artık bir tatmin yaratmaya yetmemesi durumudur. Dünya üzerindeki hiçbir düşünce ve bakış açısının sıradışı olmadığını anlama, Herhangi bir eserin ufkunuzu artık daha fazla açacağına inanmama veya ufkum açılsa ne olacak demektir.

Tüm bunların yanısıra Somut dertlere sahip olunduğuna delalettir veya derin depresyona.