bugün

Yahu nedense savaş film lerinde kahramanlarimiz zor durumda yada olurken falan hep çok etkilenirim ağlarim. Fetih 1453 de fetih başarisiz giderken Fatihin çikip dua edip hep birlikte tekbir getirdikleri sahnede oyle bir dolmustum ki aglamistim verin kilici silahi bende gidecegim der gibiydim hakkaten din insanlarin canini bile verebilecegi bir yontem haline gelebiliyor.
O zaman 14 yaşındaydım, ağlamak değil de ulubatlı hasan son nefesini verirken sevgilisinin hayalini gördüğü sahnede hafif bir gözlerim dolmadı değil.
Toplarin surlara carpip yiktigi sahnede gorsel efektin dandikligi beni cok duygulandirmisti. Bak yine nemlendi çeşm i siyahım.
Ulubatlı Hasanı Hristiyan kızdan piç sahibi yapıp son sahnede göz göze gelmelerine mi ağlayacam.
Çok sonraları izleyip çok gülüp kızmıştım.
Atatürk veda filmi vardı bende onda....

Çok derin.

Aslında genelde müzikler etkiler filmlerde beni.