bugün

pazar gününü dışarıda geçirip akşam eve, şimdi gidip de kim gömlekleri ütüleyecek düşünceleriyle, yorgun argın dönüldüğünde sandalyelerin üstünde jilet gibi durmakta olan ütülü gömleklerle karşılaşmaktır. iyi de nasıl demeye kalmadan ütüyü toplamakta olan anneyi ya da duruma göre eşinizi görmenizle yüzünüze bir gülümseme yayılır ve sizi seven birilerinin olduğunu bilmenin huzuruyla kurulursunuz koltuğunuza.

genellikle bu umutla eve geldiğinizde kırışık gömlekleri üst üste görüp, hayallerde yaşıyor bazı ibneler dediğiniz çokça oluyorsa da kendi kendinize, nadiren olsa da ütülüyorlar lan.
kapiyi anahtarla acmak, bunun tam tersi oluyor işte bu.

yalnız olmadığını hatırlatan şeylerden birisi bir nevi.