evde olmanin dayanilmaz hafifligi

dışarda dolanırken biras ıslanmış ve ürpermiş bünyenin sımsıcak eve girip de sıcacık eşofmanlarını çekmesinin ardından koltuğa uzanıp gerilmesinin verdiği hazdır.

ev kedisi olan kişinin naçizane zevkidir. ne kadar çok gezerse o kadar çok yorulur, evini özler, sürekli bi gitsem de rahatlasam diye düşünür. ortam geren insanlardır aynı zamanda, huzursuz davranır; huzursuz ederler. yanlış anlaşılmalar olur arkadaşlar arasında... (bkz: özeleştri)

üzerime rahat bişeyler alayım lafı ile başlar evim güzel evim .öpesim geldi duvarlarını .

(bkz: evde kalmanın dayanılmaz hafifliği)

dışarda böylesine bir yağmur yağarken, sıcacık olmasına rağmen battaniyenin altında kıvrılıp uyur uyanık televizyon izlemek en çok huzur bulduğun o yerde, evinde.

(bkz: insanın evi gibi yok)

dışarısını etkisi altına almış kaos ve gürültü ortamından eve ayak basınca hissedilen rahatlığı ifade edendir.

(bkz: evim evim güzel evim).