bugün

türkiye'nin bir türlü açıklanmayan menfaatleri* için para babası insanların işerini medya üzerinden gören ve köşesinde yazdığı berbat yazılarıyla o gazetecilik anlayışının sadece para ve güçten ibaret olduğu anlaşılmıştır.
arabasının bagajında gezdirdiği şarapların nerede, ne zaman, neyle tüketilebileceğini anlatan gazeticiliktir haliyle türkiye'nin halleri, hiç te umrunda olmayan kişi gazeteciliğidir de.
(bkz: medya yaratığı)
bu adam nasıl hürriyette yazıyor anlam veremiyorum bi türlü. hatta nasıl gazeteciyim diye geçindiğini bile anlamak zor. ülke elden gitse bile bu adamın yazacağı yazı, 'bugün bilmem nereye gittim, sıcak şarap içtim. tadı çok güzeldi. arkasında ıstakoz yedim.' falan olur.
istemeden de olsa kırdıklarım da olmuşur hesabı herkese yaranmaya çalışan cıvık bir üslup, 411 el kaosa kalktı hesabı ucu nereye varır hesap edilmemiş aymazlık, koskoca bir 20 yıllık heder olmuş mesleki ömür.
şu an beyaz tv'de, yaptığı sözde gazetecilikten dolayı yerin dibine nasıl geçtiğini izleyebilirsiniz. yaptığı yalan haberler, attığı iftiralar sadece bu dünyada değil ahirette de yüzüne vurulacak hem de çok daha feci bir şekilde.
yazip yazip cok pismanim hata ettim soyle oldu boyle oldu tarzi utanmaz sozde bir gazeteciliktir. o kadar insani itibarsizlastir, hayatini karart sonra hata etim de. oh ne ala memleket. her ciktigi programda da rezil oluyor haliyle.
2007 seçimleri öncesinde cilacılık yapan sonraları muhalif olan, patron ne derse odur gazeteciliği yapan kişi.
12 eylül darbesinden sonra ortaya çıkan, uğur mumcu türü araştırmacı gazeteciliğin etkisiz hale getirildiği, 90lı yıllarda daha da yaygınlaşan, 2000li yıllarda çivisi çıkan; özel hayatını ayrıntılı bir şekilde anlatan, ayşe arman gibi 40 yaşında erotik fotoğraflar çektiren ya da ayşe özyılmazel gibi erkek dergilerine jartiyerli seksi fotoğraflar çektiren köşe yazarlarının türemesini sağlayan gazetecilik anlayışıdır. aynı zamanda bu gazetecilik anlayışı, akpnin havuz gazeteciliği anlayışı, tetikçi gazeteciliği anlayışı ile birlikte türkiyenin uluslarası bir kuruluşun yaptığı çalışma sonucu medya konusunda lübnanın gerisine düşmesine neden olmuştur. sonuç böyle çıktığına göre lübnanda ertuğrul özkök tarzı gazetecilik, akp anlayışlı gazetecilik, tetikçi gazetecilik türkiyedeki gibi yaygın değil, ayşe özyılmazel gibi yediğini, içtiğini, gittiği yerleri, aşklarını meşklerini anlatan; ayşe arman gibi cinsel fantezilerini anlatan, tüm özelini kitap haline getiren ve kocasıyla dudak dudağa çekilmiş fotoğraflarını yayınlayan hadi uluergin gibi kendisiyle aynı sınıfta yer almayanlara "ayı oğlu ayı" diye hakaret eden, ergenlik çağına giren kızına sevişirken korunması için prezervatif aldığını herkesin okuduğu bir gazetede yazmaktan çekinmeyen tipler lübnandaki gazetelerde köşe yazarı olmuyor sanırım.
http://www.pewglobal.org/...pendix-c-detailed-tables/