bugün

tanım: hiç bir engeli olmadığı halde özellikle taksim metrosunda bulunan engelli asansörünü kullanan insancıklar...

bunlara insan derken şahsen utanıyorum. şimdi diyebilirsin ne önemi var boşsa kullanılsın. hayır mnskym kullanılmasın. o zaten hiçbir platformda saygı görmeyen zor durumda kalan engelli vatandaşlar için nadiren yapılmış olan bir kolaylık. geçen gün tekerlikli sandalyeli bir vatandaşı orada asansör beklerken gördüm. yardımcı olmak adına yanına gittim gelmiyor mu asansör diye. ''dolu çıktı kardeş sıramı bekliyorum'' lafıyla kendimden geçtiğimi hatırlıyorum sadece. sordum engelli vatandaşlarmıydı çıkanlar. hayır dedi utanarak. utanarak dedi resmen hayır kelimesini. kapı tam kapanıyordu ama engelli kimseyi göremedim dedi...

hepinizin amına koyim lan. o asansörde bulunan o asansörü engelli olmadığı halde kullanan herkesin amına koyim. merdivenden çıkanlar işten dönmüyor, onlar yorgun değil bir siz akıllısınız. afedersin falanda demiyorum bu sefer. hepinizin bizzat şahsınızın amına koyim...
zihinsel engelleri olduğu için asansöre binerler. (bkz: nedenle sonucun aynı olması)
Sırada bekleyen engelli yoksa niye kullanmasıdır.
Asansörün ipi mi kopar? incileri mi dökülür.
Bugun aynı şeyi kardesıme soyledım metrodakilere bakarak malın biri biniodu diğer adam da kostur kostur arkadan; bedensel degıl ama zihinsel engelli diyerek yorum yaptıgım olay.
engelli insanlardır. başka neden kullansınlar ki.
edirnekapı metrobüs asansöründe bolca bulunurlar, altı kişilik asansöre onbir kişi binerler, bir kaç merdiven inip çıkmamak için yarım saat bekleyeni vardır, hepsi de turp gibi belli yani.
engelleri zihinseldir.
engelleri varsa sorun yoktur.
Bilinç engelli olmalarından mütevellit, yaşanılan durumdur.
Umurunda değildir, düşünceli olmak zorunda değildir çünkü, o, engelli değildir.
Engelli otoparkına da parkeder.
Görme engelliler için, yapılmış, sarı yola da park eder.
Ambulansa da yol vermez.
Engelli gördüğün de, Mars'lı görmüş gibi, dakikalarca, ebleh ebleh de bakar.
Hamileye, çocuğa, çoluğa da saygısı yoktur.
En mutlu an, burnunu karıştırdığı andır!
insan görünümündedir lakin dünyaya, sabrımızı sınamak için gönderilmiştir.
Bildiğin pisliktir!