dunyanin en buyuk acisi

tabii ki hayalara yenilecek sert bir tekme. hiç bir şey bundan daha fazla acı veremez. aşk acısı falan hikaye, çakalım takımlarınıza bir tane de görün acı nasıl olurmuş.

(bkz: ayak serçe parmağını bir yere çarpmak)

allah korusun evlat acısıdır.

evlat acısı olduğu söylenir. *

insanları kabul ettiği günle başlayan ve hala devam eden yok olmanın verdiği acıdır.

(bkz: kuyruk acısı)

ne evlat, ne kardes, ne ask acisi onun kadar can yakabilir. neden mi bahsediyorum? vucudu jiletle dograyip üzerine kezzap dökmekten bahsediyorum tabiki...

budur efenim:
http://www.chilefarm.co.u...es_burns_2nd_assault.html
o derece acıdır ki, adını önemsemeyip bir parça ekmeğin üstüne bi kaşık doldurup ağzınıza attığınızda ağzınız felç olur, tüküremezsiniz bile.. konuşma düşünme ve yürüme yeteneğinizi o an kaybedersiniz, yere yığılıp böğürmekten başka yapacak birşeyiniz olmaz. elinize değen kısımı bir süre geçtikten sonra değdiği yeri yıkamazsanız sobada dağlanmış gibi yakmaya başlar. şoku atlattıktan sonra denemek isteyenlere bir kürdanın ucunda belli belirsiz nokta halinde denetilmiş o kadarla bile saatlerce tat alamayacak kadar yanmışlardır.
(bkz: ben ettim siz etmeyin agalar)

Bağlanmak,

Ona bağlanırsın, canı yandığında canın yanar, kalbin parçalanır.

Kaybetmek,

Onu kaybedersin, bağ kopmak için son kez gerildiğinde ruhun bedeninde ona ulaşmak için çırpınır, kalbinin parçaları ruhuna batar.

Alışmak,

Bedenin acı içinde tutuşur ve hissetmezsin, kanlı ruhla yola devam edersin ama yaralısın işte, öldürmeyen bir yara almış bedenin.