dolmuş geyikleri

hafif peltek yolcu teyzemiz:+
şöför:-

+söför bey aman yavas arkada s*kisiyorlar
-hani hani nerde kim?*

edit: (bkz: anlatilinca komik olmayan dialoglar)

sene 2008. içinde bir grup üniversite öğrencisi taşıyan otobüsten tuhaf bir kablo yanığı kokusu gelmektedir. şoför yaptığı tespit sonucu önemli bir parçanın bozulduğunu söyler yolculara.
-hiç merak etmeyin, der. yolcu almayacağım yavaş gideceğim. hızlı gidersek allah mafaza.
-inelim o zaman şoför bey, arkadan gelen otobüse binelim.
-hayır inmeyin, ben götüreceğim sizi.
-ya başımıza bir şey gelirse.
-hızlı gitmeyeceğim dedim ya!

not: tüm yolcular, istisnasız birilerini arayıp helallik dilemiştir.
not2: tüm yolcular sağ salim evlerine ulaşmıştır.

şu yirmi milyondan bir öğrenci bir tam şu 10 milyondan bir tam bide şu 50 milyondan 2 öğrenci alcan abi. Hönk ?

geyik sayilmasa da ankarada olmus bi olaydir.biri dolmusa durmasi icin isaret vermistir ama dolmusun icindeki insanlar acayip hareketler yapmaktadir.dolmus ilerlerken arkasindan biri kosmaktadir.isaret eden kisi dolmus icindekilerin arkadaki kisiyi almasi icin sofore garip hareketler yaptigini zannetmektedir.oysaki dolmusun arkasindan kosan kisi sofordur ve tukururken dolmustan düşmüştür.

Mezarlığın yanından geçerken o esnada
-Abi son durakta inicem ben
+Son durak mezarlık
-Wtf?

'hep kızak çekecek değiller ya, dolmuş da çekebilirler bence' diye iğrenç espiri yapılmaya müsait durum. *

Arkadan vermeyen kaldı mı.

(bkz: kapı ağzından çekilelim lütfen)

sunu alcan mı babuş? *

türkiye'de yaşamamakla birlikte nesli tükenmekte olan bu geyik türü diğer geyikler gibi otobur bir yaşam sürer.
yine türkiye'de bulunmayan vahşi yırtıcılar; aslan, kaplan vb gibi bu geyiklerin en azılı düşmanlarıdır.
doğada var olmayan bu geyiklerin yaşam alanı giderek daralmaktadır. hatta yok olmanın eşiğindedir.
her kış öncesi istanbul avrupa yakasından anadolu yakasına göç etmesi gereken bu var olmayan geyikleri bu yolculuğunda marmara timsahları beklemektedir. aynı zamanda köprü fiyatlarının yüksek olduğunu düşünen dolmuş geyikleri, seke seke marmara'dan geçer.
bir gün gelir de dolmuş geyiklerinden birine rastlarsanız; en yakın akıl hastahanesine müracat ediniz.
bir kısır döngüdür hayatları; böyle gelmiş böyle gider.

yolun daha yarısını bile tamamlayamadan o yağmurlu havada maruz kaldığım otobüsten inme eylemidir. hiç pişman değilim, yine olsa yine yaparım.

- kaptan arkadan uzattık biz.
+ önden vermeyenler de var.

minibüs kırmızı ışıkta durmaktadır ve kapılarıda kapalıdır. yaşlı bir teyze kapıyı tıklatır.
şoför: teyze zile bassaydın.
teyze: pardon evladım görmedim zili.

+off oğlum ne kokuyor ya?
-hayvanın biri osurmuş
+bak şimdi ne yapıcam
-ne yapıcan lan?
+dur dur izle
-ya varya osuranın allah binbir belasını versin!

bugün başıma gelmiş bir olaydır

yaklaşık 20 dk. beri seyahat etmekteyiz ve ayakta kalmış yaşlı bir amca var.
koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerlerkene;
ben:
-beyamca oturun isterseniz.
beyamca:
-Yok abicim sen otur rahatsız olma.
ben:
-yaa ben ineceğimde bir müsaade ozaman
dolmuşhalkı: puhahaaaa

Yolcu müsait bi yerde inmek ister ama dili sürçer:
- Müsait bi yerde iner misiniz?
şoför:niye sen mi kullancan.

Yolcu:
- Abi Heykel'e çıkıyo mu?
Şoför:
-Yok abi, yanından geçiyo.*

Kadın:
- Kızım dur! Ben vereyim benim ki bozuk zaten...
Kızı:
- Aman ne olacak sanki nasılsa benimki de bozulacak, ben vereyim!