bugün

yıllardır bıkmadan usanmadan ve severek dinlediğimizden ve de dinlerken ona eşlik etmekten mütevellit ses tonumuzun, şarkı söyleme tarzımızın benzediği sanatçılardır.
misal "bendeniz".
Bu önermenin doğruluk payı olsaydı oktav oktav sesim vardı, bülbül gibi sakiyordum. Lakin sesim hala vuvuzela gibi.
(bkz: david gilmour)

not: yok lan nerde, her gün dinlerim ama tık yok.
(bkz: ajdar anık)

yoksa ne ses vardı bende, çikita muz yaktı beni.

not: dalga bi yana var böyle bi olay. daha doğrusu ses tonunun benzemesi gibi bir durum yok; ama bir şarkıyı kırk milyon kere dinleyince ister istemez notalarını öğreniyor, söylerken şarkıcıyı taklit ediyorsun. haliyle kendi söylediklerin kulağına orijinale daha yakın geliyor.
(bkz: ciguli)
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar